Við strákarnir, feðgar og tengdasonur skelltum okkur í Hlíðarvatn á mánudaginn.
Ferð sem maður hlakkar til að fara ár hvert.
All posts by Silungsveiði
Frétti af veiðimönnum í Hlíðarvatni 1. maí.
Þeir sáu slatta af fiski og fengu fjóra.
Eru þetta ekki bara svona venjlegar fréttir úr vatninu?
Hvað sagði Saxi læknir: “Svoooo þreyttur…”. Það er akkúrat líðan mín og eflaust margra annara veiðimanna.
Nú eru bara tveir dagar þar til Elliðavatn opnar.
Fór í vettvangsferð og skoðaði aðstæður, virðist allt vera klárt fyrir veiðina.
Ísinn farinn af vatninu en mikið vatn í ánni.
Tók nokkrar myndir sjá hér fyrir neðan.
Lék mér að hárunum í úlfinum (Nayat) og hermdi eftir flugum sem t.d. Ulf Hagström (sjá vídeó með honum hér í blogginu) hefur verið að gera fyrir geddu, stórar og miklar flugur.
Ég ætla að sjálfsögðu að prófa þessar flugur í eitthvað, örugglega í urriðann, kannski í lax ef ég kræki í einhverja ódýra laxveiði á árinu (já, já, það er allt í lagi að láta sig dreyma).
Vorið 2015 kemur út hjá Forlaginu ný bók um vatnaveiði á Íslandi eftir Kristján Friðriksson, Vatnaveiði – árið um kring. Þar er rakið heilt ár í lífi silungsveiðimannsins og farið yfir allt frá undirbúningi og fluguhnýtingum að frágangi eftir síðustu veiðiferð ársins. Fjallað er um kjörsvæði og hegðun silungsins, græjur og grip, mismunandi veiðislóðir og ólíkar aðferðir eru kynntar til sögunnar eftir því sem veiðiárinu vindur fram. Hver mánuður inniheldur þar að auki gagnlegar ábendingar vegna helstu vandkvæða sem upp kunna að koma.
Kristján Friðriksson er veiðimönnum að góðu kunnur fyrir greinaskrif um silungsveiði á vef sínum Flugur og skröksögur, http://www.fos.is. Persónulegar reynslusögur og athuganir hans munu gagnast reyndum sem óreyndum veiðimönnum og í Vatnaveiði – árið um kring gefst einstakt tækifæri til að öðlast innsýn í heim silungsveiðimanns og náttúruunnanda. Bókina prýðir fjöldi ljósmynda ásamt skýringamyndum sem skerpa á efninu.
Það eru tvær flugur slegnar í einu með þessum pósti, sú fyrri er sú að sýndar eru flugur hnýttar úr Nayat, úlfshárum, sú seinni er ný fluga sem ég er búinn að vera dunda mér við að búa til, flugan Rósamunda sem sést hér í fyrsta sinn
Mýflugurnar fara á stjá þegar það hitnar aðeins.
Því verða menn að hafa þær tiltækar eftir nokkra daga þegar vötnin opna eftir 25 daga.
Jæja, ekki hef ég nú bloggað mikið undanfarið, ég hef þó verið að hnýta hitt og þetta og eitt mörgum stundum í að búa til nýja flugu, farið í ótal hringi með efni og útlit.
Hryllilega virkar langt í vorið!
Litið yfir Vífilstaðavatn í gærdag, lítur ekki út fyrir að maður megi veiða þarna eftir 44 daga!
Ég las góða grein eftir fluguhnýtara sem er alþjóðlega þekktur. Mér fannst greining góð og var að sammála flestu sem þar var sett á blað, einnig fannst mér hún lýsa vel meðgöngu og fæðingu frábærrar flugu og hverjir og hvað höfðu áhrif á þróun hennar.
Ég byrjaði því að þýða þessa grein og sendi jafnframt póst til þessa manns þar sem ég bið hann um leyfi til að birta þýðinguna. Ég sendi honum líka tengil á þetta blogg, þ.e.a.s. silungsveidi.is. Hann svarar fljótlega og segir að undir venjulegum kringumstæðum væri þetta auðsótt mál en hann hefði séð myndir af dauðum fiskum á síðunni og það gengi ekki því hann væri að hasla sér völl á sviði verndunar fiskistofna (fish conservation) og væri í samstarfi við félagasamtök/fyrirtæki á því sviði, allavega eitt af því sem þessi verndun gengur út á er veiða og sleppa aðferðafræðin. Hann sagði jafnframt að ef ég væri klókur myndi ég taka þessar myndir út og þá myndi hann hugsanlega endurskoða málið.
Þar sem ég er ekki mikið fyrir veiða og sleppa, álít að hægt sé að vernda stofnana með takmörkun á fjölda stanga og hugsanlega kvóta, þakkaði ég fyrir mig, sagði honum mína skoðun og kvaddi hann kurteislega. Það skal tekið fram að ég hef áður verið í samskiptum við þennan mann og hann var fljótur að svara svona “No Name from Iceland” og var í alla staði mjög þægilegur og kurteis maður, mér líkar líka ennþá mjög vel við hann.
Það sem mér finnst vera stóra málið í öllu þessu, allavega fyrir svona heima alinn veiðimann, alinn upp á Íslandi þar sem flestir veiða sér í soðið var þessi mikla pólítík sem býr undir öllu saman. Maður hafði ekki gert sér grein fyrir því hvað það er mikil pólítík í veiðimennskunni, ekki bara tiktúrur, mismunandi eftir mönnum, heldur heilu félagasamtökin um málið. Ég er ekki sammála því að það að sleppa fiskinum aftur sé eina verndunin sem hægt er að stunda…og ég er ekki að fara að starta hér einhverju stríði um v&s eða aðra aðferðafræði.
En sum sé þessi dulda, undirliggjandi pólítík sem við höfum kannski ekki orðið svo mikið varir hér uppi á skerinu var það sem kom mér á óvart!
Agnið, rit Stangaveiðifélags Hafnarfjarðar kom út um daginn. Þar er meðal efnis yfirlit yfir veiðina í Hlíðarvatni 2014. Leyfi ég mér að birta nokkrar niðurstöður þaðan og hugleiðingar þar um.
Nú styttist í vorið…eða þannig, þó ekki sjáist það nú þessa dagana.
Ekki má maður daga uppi með afla í kistunni.
Ég eldaði mér því silung og gróf tvö flök.
Þetta er svo einfalt að jafnvel ég get gert þetta og mjög gott á bragðið.
Takið fram fat og setjið salt í botninn.
Setjið flökin í fatið.
Takið Graflaxblöndu frá Pottagöldrum.
Dreifið henni vel yfir flökin.
Á kryddkrukkunni stendur að þetta skuli standa inni í ísskáp í 36-48 tíma, ég læt mér nú venjulega duga 1-2 sólarhringa.
Setjið filmu yfir fatið, setjið það inn í ísskáp og geymið þar eins lengi og þið hafið þolinmæði til.
Það ertu til nokkrar tegundir af graflaxsósum og svo er hægt að búa þær til sjálfur, ég fann nýja tegund í Hagkaup og hlakka til að prófa hana.
Ristið brauð, smyrjið það, sneiðið grafna fiskinn yfir og látið svo vel af sósunni ofan á allt saman.
Getur ekki verið einfaldara.
