Fór í Elliðavatn í gær í rokinu og rigningunni.
Var fyrst af norðan, síðan norð austan 4-5 m/s, stöku skúrir og hitinn frá 13 niður í 11 stig.
Ég byrjaði á því að fara út á Engin (hvað annað), náði í stærri tvo fiskana í grjótinu, náði í hina tvo í sefinu
Fór með hundinum og Hjálmari vinnu- og veiðifélaga í Úlfljótsvatn, sama stað og síðast.
Það var þó nokkuð líf við vötnin í kvöld, þ.e.a.s. veiðimenn enda var veðrið fallegt.
Við Vífilstaðavatn sá ég 3 veiðimenn, einn við brúnna yfir lækinn og tvo við austurbakkann. Einn réri svo á gúmmituðru á miðju vatni, ekki veit ég hvað hann hafði fyrir stafni.
Það er svo hin besta skemmtun að horfa á fólk hlaupa undan kríunni á gangstígnum meðfram vatninu 😉
Við Elliðavatn sá ég þrjá veiðimenn þar sem Suðurá rennur í vatnið, einn í Helluvatni og fjóra vestur af Elliðavatnsbænum, miðja vegu milli bæjarins og Riðhóls. Það gætu hafa verið fleiri veiðimenn t.d. við Þinghól sem ég sá ekki. Ekki hef ég hugmynd um aflabrögð.
Einn var á kajak úti á Engjunum, sá ekki hvort sá/sú var að veiða eða ekki en góð hugmynd að veiða þarna á kajak því yfirferðin er mikil.
Það gladdi mig að sefið er komið upp úr vatninu, átta mig ekki á því hvort það sé vegna lægri vatnsstöðu eða að sefið hefur vaxið. Gaman væri að vita það, er einhver sem þekkir það? Mér sýnast allavega sveiflur á vatnshæð aðeins vera 5-6 sentimetrar á síðustu vikum skv. Vatnshæðamælum Veðurstofu Íslands http://vmkerfi.vedur.is/vatn/vdv_gmap.php, þetta gefur manni betri möguleika á því að staðsetja sig í vatninu og þar með að finna gamla veiðistaði.
Einn var að gera sig klárann til veiða í Hólmsá.
Svo það var mikið mannlíf við vötnin í kvöld.
Fór í Úlfljótsvatn 19. júni, veiddi frá 19-23:30
Skýjað, rigning með köflum, vindur fyrst austan stæður svo úr vestri.
Fékk strax fisk og svo annan, fékk fisk á með korters fresti á tímabili.
Gerðist kokhraustur og sagði við sjálfan mig að ég færi ekki í kaffi fyrr en eftir 10 fiska, það gekk eftir.
Eftir kaffi upp úr 22 fékk ég tvo fiska, síðan ekki meir.
Stærsti 2,5 pund, 12 fiskar hirtir, samtals 6,5 kíló. Afbrigiði af Króknum og Pheasant tail.
Gott kvöld við Úlfljótsvatn.
Purple á leiðinni upp eftir, Clapton á leiðinni heim.
Makríltorfur sáust vaða út af Sæbrautinni í Reykjavík í kvöld.
Afsakið gæðin á myndunum, önnur tekin út um rúðu.
Þið lásuð það fyrst hér 😉
Fór með Gesti vinnufélaga mínum og Sindra syni mínum í Úlfljótsvatn.
Það var vægast sagt frábær ferð, veðrið lék við okkur, skýjað, logn og gola til skiptis (úr ýmsum áttum), hiti 12-14 stig. Það var þó nokkuð af veiðimönnum við vatnið þegar við komum. Eins og sést á myndinni voru tveir veiðimenn í stærstu eyjunni sunnan megin, fóru þangað á bát, þeir voru að moka honum upp.
Fór með sonum, tengdasyndi og pabba hans í Hlíðarvatn um síðustu helgi í SVH bústaðinn.
Ég hef aldrei komið að bústaðnum eins hreinum og snyrtilegum og hann var núna og hefur hann þó alltaf verið snyrtilegur.
Það pirraði mig hinsvegar þegar við komum að tveir menn voru að veiða á beitu í Urðarvík, merkilegt að fólk geti ekki farið eftir reglum, efa það reyndar að þeir hafi verið með leyfi, litu allavega báðir upp þegar við keyrðum framhjá þeim. Ekki sást svo til þeirrra þegar við fórum að veiða seinna um kvöldið.
Veðrið var gott en þó nokkru meiri vindur en í bænum, hafgola. Veðrið var betra seinni daginn, minni vindur og sól.
Byrjuðum laugardaginn á mikilli grillveislu með “óveiðandi” fjölskyldumeðlimum. Svo var farið í Innranef og Kaldósinn, það var þó nokkuð líf í Urðarvíkinni og sett í einn en misst á Krókinn. Næst voru það Skollapollarnir og Austurnes, þar komu þrír á land, allir á Pheasant Tail.
Við vorum nú frekar rólegir í tíðinni, spjölluðum saman langt frameftir og vöknuðum seint. Þá var stefnt á Hlíðareyna, þar voru reyndar fyrir aðrir veiðimenn svo við skelltum okkur á Mosatangann, ekki fékkst högg þar. Aftur brunað af stað og nú var Hlíðarey laus, Þetta er einn af mínum uppáhaldsveiðistöðum við vatnið, það fékkst strax ein bleikja en svo ekki meir. Seinni hluta dagsins eyddum við á Mölinni og fyrir neðan Selfossbústaðinn þó vindur hafi verið óhagstæður, beint á móti.
Ekki var afraksturinn mikill frekar en undanfarin ár, eitt kvikyndi á mann en ánægjan er nú heldur ekki mæld í kílóum 😉
Og svo þrjár myndir frá Sindra syni mínum í allt öðrum gæðaflokki en símamyndir föður hans.
Skrapp eftir vinnu í Elliðavatnið í gærkvöldi. Það var fallegt veður, fyrst skýjað, svo sól þegar leið á daginn.
Ég byrjaði að fara út á Engin og prófaði þar nýja brúna Nobblerinn sem átti að bjarga Engjaveiðinni, ekki högg, prófaði pheasant tail og tökuvara, ekki högg.
Gafst upp á Engjunum og fór á Hafsteininn í víkinni vestan megin við Elliðavatnsbæinn, ekki högg.
Það voru nokkrir veiðimenn við veiðar en ekki sá ég neinn fá fisk. Sá flugu koma upp við land í logninu og fiskur var eitthvað aðeins að vaka.
Þar sem enginn var aflin, þurti ég ekki að gera að fiski 🙂
Það sést á vonandi á myndunum hvað þetta var fallegt umhverfi.
Fékk mér svo kaffi og Anton Berg marsipansúkkulaði í bílnum eftir veiðina.
Zeppelín á leiðinni heim.
Fullkomið.
Það var kominn allt of langur tími síðan ég fór í veiði síðast.
Skrapp í Vífilstaðavatn, þetta var gott fyrir sálina, fallegt veður.
Fékk nokkur högg hér og þar en ekkert annað.
Og ein í stíl við Benderinn, ekki þó tekið við Vífó
Ooooooohhh!
Eitthvað verður maður að gera sér til dundurs þó maður hafi ekki farið neitt, ekki bloggar þetta sig sjálft!
Sumsé aðal Elliðavatnsboxið mitt, fyrir utan hinar 1000 flugurnar, nei, ég er ekki að grínast, þetta er náttúrulega sorglegt, maður hefur hnýtt “sniðugar” flugur sem gefa þegar allt annað þrýtur…eða þannig.
Svo man maður ekki eftir flugunni þegar hún er tekin úr boxinu 1-2-3 árum seinna 🙁
Jú, þarna er líka Frances fyrir laxinn í haust.
t
Keyrði framhjá Meðalfellsvatni í dag.
Frekar hvasst og kuldalegt.
Sá nokkra veiðimenn hér og þar við vatnið, sá þrjá útlenda veiðimenn vera að fá hann við ánna sem rennur út í vatnið skömmu eftir að maður keyrir fram hjá Kaffi Kjós, Sandá heitir hún. Þeir voru með nokkrar bleikjur í poka sá ég. Hreinlega gáði ekki að því hvort þeir voru að veiða á spún eða beitu.
Er ekki veðrið alltaf að verða betra og betra?
Nema auðvitað rigningin siðasta sumar!
Ég fór að veiða í Elliðavatni 1. maí 2009, kannski ekki í frásögur færandi og ekki man ég hvað ég fékk af fiski.
En veðrið var aðeins verra en núna, gekk á með hagléljum, mér finnst þetta alltaf skemmtileg mynd þó hún sé aðeins skökk.
Verslaði mér nýja veiðistöng fyrir nokkrum dögum, þetta er IM12 9″ sexa í fjórum hlutum.
Ég fór svo í gær og prófaði hana. Í stuttu máli þá heppnaðist Jómfrúarferð stangarinnar afar vel.
Það er hrein unun að kasta þessari stöng og nýja Joakim’s línan er að fara vel með henni.
Á Íslandi hafa fundist 11 tegundir vorflugna, af þeim finnast 7-8 allvíða um landið. Fullorðnar vorflugur minna helst á fiðrildi. Lirfurnar lifa bæði í straum- og stöðuvötnum. Tvær tegundir eru bundnar við straumvötn, sex finnast eingöngu í tjörnum eða stöðuvötnum og þrjár tegundir finnast bæði í straum- og stöðuvötnum.
Vorflugurnar hafa tvö pör vængja. Í hvíld liggja þeir líkt og ris (tjald) yfir afturbolnum. Útlit flugnanna er nokkuð breytilegt en algengast er að þær séu gulbrúnar eða móbrúnar að lit.
Klaktími tegundanna er mjög mismunandi milli tegunda og jafnvel innan tegunda, allt frá mars og fram í október. Æxlun á sér einnig stað á þessu tímabili og er eggjum orpið í hlaupkenndum massa sem festist við undirlagið t.d. botngróður.
Lirfur vorflugna búa í sívölum hólkum (húsum) sem þær útbúa með því að líma saman með silki sandkorn eða gróðurleifar. Leng lirfanna er sjaldan meiri en 2cm. Algengast er að lirfuhúsin séu úr sandkornum hjá þeim tegundum sem lifa í straumvötnum en úr gróðurleifum hjá lirfum sem lifa við lygnari skilyrði.
Lirfurnar bera þrjú fótapör og greinilegt höfuð. Höfuðið er oftast sýnilegt þar sem það stendur fram úr húsunum og geta lirfurnar ferðast um með húsið áfast við afturbolinn. Fæða lirfanna er nokkuð mismunandi milli gegunda, sumar eru rándýr en aðrar lifa á rotnandi jurtaleifum eða skrapa þörunga af steinum.
Á öllum stigum lífsferilsins eru vorflugur mikilvægar sem fæða fyrir fiska.
Það er mjög erfitt að fylgjast með klaki vorflugnanna, þær klekjast ekki oft í miklu magni í einu. Venjulega klekjast þær undir kvöld eða eftir að skyggja tekur. Þegar þær klekjast út í birtu, koma þær upp eins og byssukúlur og fljúga yfir í gróðurinn.
Silungur borðar mikið af vorflugum, hann étur lirfurnar á botninum, púpurnar þegar þær skjótast upp af botninum til yfirborðs og fullvaxnar flugur annað hvort þegar þær eru að klekast út eða sem algengara er, þegar þær koma aftur til að verpa eggjum.
Það hvað vorflugurnar klekjast dreift yfir tímabilið, eykur vilja silungsins til þess að borða þegar hann fær tækifæri til, þ.e.a.s. hann borðar ekki eingöngu eina tegund fæðu sem mikið framboð er af þessa stundina.
Vorflugur hafa fullkomna umbreytingu (completa metamorphosis), þær lifa í vatninu sem lirfa, púpa sig og klekjast út sem fullorðnar flugur. Þær lifa í eitt ár. Eggin klekjast út á nokkrum dögum til nokkrum vikum eftir varp.
Lirfu stigið er lengsta tímabilið, þá taka þær til sín alla fæðu og allur vöxtur á sér stað. Lirfurnar skiptast í tvær tegundir, þær sem byggja hús utan um sig og þær sem gera það ekki (case building og free living).
Hér á landi lifa eingöngu þær sem byggja sér hús. Þær líma húsin saman með silki og seyti (secretion). Ef þær búa í hröðu rennandi vatni eru húsin gerð úr sandi og steinvölum, þetta gefur þeim þann þunga sem þeir þurfa til þess að haldast á botninum. Þær sem búa í hægara vatni nota léttari efni, t.d. barrnálar, laufblöð eða með því að hola innan sprota og skríða svo inn.
Húsbyggjendurnir festa húsið við botninn og púpa sig í því.
Púpun er einnar viku til nokkurra vikna ferli. Vængir, fálmarar, fætur og annað er þá fullmótað. Þegar umbreytingunni er lokið er fullorðna dýrið inni í lirfuhýðinu. Með aðstoð loftbóla á milli þess og hýðisins, flýtur og syndir það til yfirborðsins. Venjulega tekur þetta skamman tíma en stundum er þetta hæg og erfið barátta. Þetta ferðalag frá botninum til yfirborðsins er hættulegasta ferðalag lífs þess. Það fer hratt í gegnum yfirborðs filmuna á vatninu, vængirnir koma strax í ljós og það getur flogið í burtu næstum samtímis. Flugan flýgur í gróðurinn við bakkann, mökun á sér stað þar frekar enn í loftinu. Þó að flugan geti ekki tekið inn fasta fæðu, getur hún tekið inn raka. Venjulega fljúga flugurnar upp á móti straumi og vega þannig upp rekið þegar þær voru í ánni.
Eggjunum er verpt á nokkra vegu, sumum er varpað í klösum yfir straumnum, sum eru fest við gróður sem hangir yfir vatninu, sumum er verpt í yfirborð vatnsins; kvenflugan snertir þá vatnsflötinn til þess að skola burt eggjunum. Margar vorflugur kafa til botns til þess að verpa eggjunum, þetta er hættulegt ferðalag og flestar þeirra sem deyja þá, lenda í silungsmaga.
Lirfur (sem byggja hús úr gróðri)
Sumar lirfur lifa í stöðuvötnum og byggja hús sín úr grasstilkum. Aðrar lifa í hægum straumi, hús þeirra eru þéttari (more compact) með þyngingu (light ballast) þ.a. þær haldast á eða nærri botninum. Ef þær berast með straumnum, fljóta þær þar til þær komast aftur í öryggið á botninum.
Það er auðvelt að bera kennsla á vorflugu í húsi, þær eru einu skordýrin sem lifa í vatni sem byggja sér hús fyrir utan snigla og auðvelt er að greina á milli, þær hafa haus og sex fætur. Stærð og litur er jafn misjafn og efnið sem húsið er búið til úr. Stærð 14 til 8, hnýtt á langan öngul og litur í brúnum og grænum tónum.
Púpustigið á stað í lirfuhýðinu, þar breytist lirfan í fullvaxna flugu. Á þessu stigi er hún örugg fyrir silungnum, hún er falin, varin og algjörlega hreyfingarlaus.
Klak mismunandi voruflugutegunda skarast sem orsakar það að silungur er sjaldan eingöngu að éta ákveðna tegund af vorflugu en það gerist þó stundum að hann étur eingöngu ákveðna tegund vorflugupúpu, þá getur verið erfitt að finna eintak til að finna hvað hann er að éta, helst er að ná því úr maga fisksins.
Þegar púpan kemst upp úr vatnsfilmunni rifnar lirfuhýðið eftir endilöngu bakinu, flugan skríður út og flýgur af stað. Silungurinn étur oftast púpuna
Eftifarandi einkenni púpu vorflugu er hægt að nota til að bera kennsl á þær: þær lifa í vatni, langur fálmari, vængirnir falla eftir feitum búknum og enginn hali (posterior hooks or tails).
Stærð púpunnar er mjög mismunandi, frá míkró púpum upp í stóru haust púpunnar (giant fall caddis, er hún til á Íslandi?) sem er hnýtt á krók númer 4. Litir eru frá ljós gráum og brúnum, einnig skær grænir, appelsínugulir og gulir. Náttúran ver púpuna ekki með felulitum, heldur með því að láta hana vera fljóta að skjótast upp á yfirborðið og fljúga burt.
Gott er að nota króka á bilinu frá 12 til 16, rjómalitaða (cream), græna og í ýmsum tónum af appelsínugulum. Eftirlíkingin þarf að vera lífleg því púpan hefur svo marga hluta sem hreyfast.
Gott er að líkja eftir ferð púpunnar upp á yfirborðið þegar veitt er.
Tímabilið flugunnar er venjulega sumar og byrjun hausts, þó þær klekjist út allt veiðitímabilið. Flugurnar lifa í eina til fjórar vikur.
Hægt er að þekkja vorflugurnar á hýungnum/hárunum, löngum fálmara, stuttum, kubbslegurm búknum og því að þær hafa ekki hala. Ef þú vilt vera viss lítur þú einnig á vængina, þeir eru með fínum hárum. Vængirnir liggja eins og tjald yfir búknum.. Stærðin er frá míkróflugum upp í #4 risa., algengustu stærðir eru 12 til 16. Litirnir eru almennt gulbrúnir, brúnir og olífu í búknum og gulbrúnir, brúnir og gráir vængir.
Best er að veiða með flugum í stærðunum frá 12 til 16.
Heimildir
Handbook of Hatches eftir Dave Hughes.
Veiðiflugur Íslands eftir Jón Inga Ágústsson.
Myndir teknar af flugur.is, veidi.is og troutnut.com
© 2024 Silungsveiði.
