Smá myndband um hvernig maður lætur þráðinn fara í rétta átt.
Skellti mér í Elliðavatn í gær.
Rigning framan af og smá gola en hætti að rigna seinni partinn og sólin lét jafnvel sjá sig við og við.
Ég fór að veiða um 12 leitið, sá einn veiðimann veiðandi álinn sunnan megin frá. Þeim átti eftir að fjölga töluvert þegar leið á daginn. Ekki sá ég neinn vera með fisk en það þarf ekki að segja neitt.
Ég ákvað að fara út á Engin, strax þegar ég kom að Bugðuós var urriði að stökkva, hann stökk tvisvar svo ég sæi til. Ræfillinn tók í fyrsta kasti frá mér, allavega tveggja pundari, sá stærsti sem ég fékk í þessari ferð. Hrygna stútfull af hrognum.
Oft hefur mér dottið í hug að það sé slæm hugmynd að henda hrognunum, danirnir éta þetta og finnst gott skilst mér. Prófaði eitt sinn að léttsalta þetta eftir einhverri uppskrift sem ég fékk. Ekki fannst mér það nú neitt sérstakt.
Fer út á engin, á enn einu sinni í erfiðleikum með að finna grjóthrúgurnar, þessar stóru, það skiptir mestu máli fara rétta leið í byrjun finnst mér, ekki fara út af slóðinni sem ég þekki en það var akkúrat það sem ég gerði. Ekki fékk ég neinn fisk í nágrenni hrúganna.
Næsta fisk fékk ég nálægt sefinu úti í vatninu, einn fékk ég alveg upp við sefið, hann stökk og tók nobblerinn af græðgi þegar ég kastaði á hann. Annar, stærri stökk upp við sefið, ég kastaði á hann, hann tók en lak mjög fljótt af.
Það voru urriðar stökkvandi úti um allt vatn, ég kastaði á fullt af stöðum sem þeir höfðu stökkið á en fékk ekki, fyrir utan þessa þrjá.
Alla fiskana fékk ég líklega fyrir klukkan fjögur, eitt, tvö högg kannski eftir það.
Það var orðið svo langt síðan ég hafði farið að veiða að ég kunni mér ekki hóf, veiddi frá 12 til 19, 80% af tímanum kastandi straumflugu á fullu, það er uppskrift að bakverk á mínum bæ, enda fór það svo að ég átti í erfiðleikum með að fara úr vöðlunum fyrir bakverk, kvartandi og kveinandi eins og eymingi, man næst hvernig mér leið og reyni að stytta dvölina úti á Engjunum. Gallinn við þau er að maður getur ekki sest niður og hvílt sig, þegar ofan á það bætist að vera sífellt að kasta straumflugunni og svo jafnvel að ganga og draga inn um leið, skakkur…það klárar bakið sérstaklega hratt!
Þegar leið á daginn bættust við fleiri veiðimenn, einn var komin á Engin með spún. Eins og ég sagði áðan sá ég engan þeirra vera með fisk.
Get ekki endað þetta án þess að segja frá því þegar ég óð inn álinn frá Engjunum, setti undir Pheasant Tail og kastaði í áttina að sefinu, þá sá ég nokkuð sem ég hef ekki séð þarna fyrr, urriða alveg upp við sefið, uggi og efri hluti sporðsins upp úr. Ég kastaði rólega að honum en ekki vildi hann taka, það voru a.m.k. tveir urriðar í sömu erindagjörðum þarna. Þessi sýn verður mér lengi í huga.
Hér koma nokkrar myndir teknar í byrjun veiðiferðar, gefa vonandi hugmynd um fegurðina þarna á þessum tíma
